در مقاله حاضر، به آموزش نحوه نصب کابل شبکه برای دوربین های تحت شبکه می‌پردازیم، این آموزش شامل موارد زیر است:

  •  برآورد طول اجرای کابل‌کشی (با آموزش تصویری)
  •  محاسبه طول عمودی
  •  ردیابی کابل‌های باقی مانده (رچسب زدن
  • اصول استفاده از فنرهای فشاری
  •  انداختن و نصب کابل بصورت عمودی

    برآورد طول اجرای کابل‌کشی

    قبل از هر گونه کابل‌کشی یا حتی برنامه ریزی در مورد آن، ابتدا باید طول واقعی مسیر نصب را مشخص نمایید. اغلب نصابان بی‌تجربه فقط برای اجتناب از کوتاه آمدن کابل و نیاز به کابل‌کشی مجدد نگاهی ریزبینانه به کابل‌کشی دارند.

    برای اجرای دقیق، چند راه در انجام این کار وجود دارد:

    •  چرخ‌های اندازه‌گیری: دقیق‌ترین راه برای برآورد طول کابل‌کشی، اندازه گیری آن به وسیله چرخ اندازه گیری از نقطه شروع تا انتها است؛ یعنی از نقطه‌ای که قصد نصب دوربین یا دستگاهی دیگر را در آنجا دارید، تا نقطه پایانی که دستگاهNVR یا سوئیچ در آن واقع شده است. این چرخ‌ها دقیق‌تر از سایر روش‌هایی هستند که نیاز به حدس و تخمین فاصله مورد نظر به صورت تقریبی دارند.
    •  شمارش ورقه‌های سقف کاذب: روش بعدی برای اندازه گیری طول اجرای، شمارش ورقه‌های سقفی است که اندازه‌های استانداردی نیز دارند. ورقه‌های سقفی را می‌توان به سادگی در امتداد مسیر کابل‌کشی و به منظور ارائه برآورد دقیق طول شمرد.
    •  گام کردن مسیر کابل‌کشی: در نهایت، زمانی که هیچ گزینه دیگری در دسترس نبود یا برای برآوردهای سطحی و سریع، نصابان ممکن است مسیر کابل را گام کرده و گام‌ها خود را بشمارند، هر مرحله تقریبا برابر با ۳۰ اینچ ( به صورت تقریبی ۷۵ سانتی متر) است. با این وجود این روش ریسک دارد، چرا که افراد مختلف ممکن است گام‌های طولانی‌تر یا کوتاه‌تری داشته و نتایج بسیار متفاوتی، به خصوص در کابل‌کشی‌هایی با فواصل طولانی به دست آید.

    افزودن طول عمودی

    علاوه بر طول مسیر کابل‌کشی افقی، نصبان باید در این مورد اطمینان حاصل کنند که طول مسیر کابل‌کشی برای قسمت‌های عمودی مانند پایین کشیدن کابل از دوربین نصب شده یا از داخل رک را نیز محاسبه کرده‌اند. یک قاعده خوب در این مورد، گذاشتن ۱۰ فوت (حدودا ۳ متر) اضافه در هر سر کابل است.

    علامت گذاری طول کابل در جعبه یا قرقره

    نکته دیگر برای اجتناب از کوتاه آمدن کابل این است که باکس‌ها یا قرقره‌های کابل را بعد از هر استفاده علامت‌گذاری کرد تا مشخص شود چه میزان کابل باقی مانده است. این امر باعث می‌شود که منابع شما نیز کارآمدتر شود زیرا شما به راحتی می‌توانید بفهمید که از کدام یک از کابل‌ها برای اجرای پروژه خاص می‌توان استفاده کرد.

    مسیرهای نصب

    یکی از بزرگترین اشتباهات قبل از هر کابل‌کشی، این است که نتوان مسیرهای کابل نصب را به درستی مشخص نمود، این امر خود باعث سخت‌تر شدن اجرا شود و با افزایش هزینه کار و احتمال اتصال کابل‌های کوتاه یا آسیب دیده همراه است

     

هنگام نصب کابل، چند دستورالعمل برای پیگیری وجود دارد:

  •  نزدیک نقطه پایانی: بهترین مکان برای کشیدن کابل در نزدیکی نقطه انتهایی مسیر، مانند محل نصب دوربین یا پچ پنل است. این موضوع به نظر می‌رسد برای بسیاری از نصابان آشکار باشد، چون اکثر آنها می‌دانند که بهتر است برای شروع از انتها شروع کرده و در وسط مسیر با تمام شدن قرقره در جهت مخالف شروع کنند. مشخصا این روش دشوارتر است و احتمالا منجر به کمبود یا به هدر رفتن کابل گردد.
  •  کاهش کابل‌کشی در گوشه‌ها: دوم اینکه، کابل‌ها را باید در محل‌هایی کشید که تا حد ممکن بتوان گوشه‌ها را حذف کرد. کابل‌ها برای نصب در گوشه‌ها نیاز به فناوری اضافه‌ای دارند یا باید به طول کابل افزود و آن را در گوشه به شکل حلقه درآورد. هر دو روش باعث افزایش هزینه شده و مراحل نصب را سخت‌تر می‌کند.
  •  خارج از مسیرها پر تردد: در نهایت، بهترین مسیر نصب کابل، خارج از مسیرهای پر تردد است. کشیدن کابل در یک دفتر شلوغ، بسیار مخرب و در برخی موارد خطرناک است، چرا که کابل‌هایی که بر روی زمین خوابانده شده در تردد افراد خطرناک می‌باشد. اگر کار در طول ساعات معمول روز انجام شود، ترجیحا باید از مسیرهای کم تردد و خلوت‌تر کابل‌کشی انجام شود.

برچسب زدن تمام کابل‌ها

کابل‌ها و باکس‌ها یا قرقره‌های آن باید قبل از کشیدن با علایم خاصی برچسب گذاری شوند. علامت‌گذاری در سیستم‌های کوچک می‌تواند به سادگی به شکل ۱، ۲، ۳، ۴ و غیره باشد، اما در جاهایی که کابل‌ها ممکن است به صورت متناوب یا تقسیم شوند، نیاز است که علایم را پیچیده‌تر کرد مانند: (C114-1, C114-2, C118-1, C119-1, etc.)

این مرحله دیگری است که اغلب توجه زیادی به آن نمی‌شود، بعضی از تکنسین‌ها به سادگی می‌گویند که بعدا برای شناسایی کابل‌ها، آنها را تمیز می‌کنند، سایر تکنسین‌ها که آنها را به طور واضح نشانه گذاری نمی‌کنند، منجر به سردرگمی بین ۱s و ۷s یا ۲s و ۵s و غیره می‌شوند.

استفاده از فنر سیم کشی برای نصب کابل‌ها

یکی از رایج‌ترین ابزارها برای اجرای کابل‌کشی، استفاده از فنر سیم‌کشی است که معمولا glow sticks، push rods یاfish sticks نامیده می‌شوند. به جای دست به دست کردن کابل‌ها، این فنرهای انعطاف پذیر به نصابان کمک می‌کند تا کابل را از این طریق در فاصله‌ای از حدود ۶ تا ۳۰ اینچ بفرستند.

پس از انداختن فنر در فواصل طولانی، یافتن آن در محل جدید (نقطه دیگر) ممکن است دشوار باشد. فنر ممکن است از مسیر مورد نظر منحرف شود یا به جایی برخورد و گیر کند. فنرهای درخشان می‌توانند در سیم‌کشی در جاهای تاریک مانند سقف به این مسئله کمک کند، که به وضوح دیده شود.

همچنین در استفاده از این فنرهای فشاری چراغ‌هایی نیز برای کمک وجود دارد. این چراغ‌های LED با باتری کوچک به سر جلویی فنر فشاری متصل می‌شود و یافتن فنر در سمت دیگر را برای نصاب آسان‌تر می‌کند.

متعلقات فنر فشاری

امروزه سقف کاذب بسیار رایج است، با این حال، فنرهای فشاری اغلب ممکن است بر روی سقف کاذب گیر کرده یا با موانعی برخورد کند. این کار زمان بر بوده و رد کردن فنر از موانع سر راه آن در سقف کاذب بسیار خسته کننده می‌باشد. برای کاهش این مشکلات، نصابان می‌توانند ابزارهای ویژه‌ای را در استفاده از فنر فشاری به کار گیرند تا از این طریق رد کردن کابل از موانع را راحت‌تر انجام دهند، این ابزارهاegg beater ،whisk یا در بعضی موارد ball نامیده می‌شوند.

نصب عمودی کابل

بخش عمودی نصب کابل ممکن است به نظر ساده‌تر از آن باشد که به طور معمول تنها کابل را از یک ارتفاع ۳ متری پایین انداخت، با این حال، با وجود مانند ستون نصب شده در دیوار، دیوارهایی با ضخامت زیاد، و یا انواع عایق‌هایی که باید از آن اجتناب شود، کابل‌کشی به بالا یا پایین یک دیوار می‌تواند چالش برانگیزترین بخش کابل‌کشی باشد.

به طور معمول، راه سریعتر و ساده‌تر این است که کابل را از بالا به پایین بیاندازید. این بدان دلیل است که معمولا سوراخ موجود در جایی که جک یا دوشاخه نصب شده است از سوراخ ورودی که بر روی دیوار قرار دارد بزرگتر است. با این وجود ممکن است مواردی باشد که در آن به جای پایین انداختن کابل راحت‌تر باشد که کابل را با استفاده از فنر به داخل دیوار فشار داد.

ابزارهای خود را بپوشانید!

نصب کابل شبکه نیازمند استفاده از نردبان و فشار دادن یا کشیدن کابل یا فنر با دست می‌باشد. همچنین در فرآیند نصب باید از ابزار دستی مانند پیچ و مهره، پیچ گوشتی، ابزار پانچ، چاقو، چسب و غیره استفاده کرد. اگر از کمربند ابزار یا کیف همراه مخصوص حمل ابزار استفاده کنید، زحمت و زمان کمتری صرف خواهید کرد. به بالا و پایین رفتن از نردبان و یا راه رفتن در اطراف محل نصب برای آوردن ابزارهای مورد نیاز بسیار ناکارآمد بوده و کاری غیر حرفه ای است.

 

                                                                                                                                                                        شرکت فنی مهندسی پیشگامان الکترونیک کویر یزد

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *